بررسی وضعیت سرقت در مناطق حاشیه نشین با رویکرد تاریخی (مطالعه موردی محله حاشیه نشین میراشرف شهر اردبیل)

حاشیه نشینی آسیب های اجتماعی را درنقاط شهری اعم از مرکز و پیرامون ایجاد می نماید. درچنین مناطقی با توجه به محدودیت ظرفیت امکانات و نهادها، میزان کنترل اجتماعی کاهش می یابد. در نتیجه قانون شکنی و درنهایت ناهنجاری های اجتماعی روز به روز توسعه بیشتری پیدا می کند. به موازات تغییرات شتابان رشد شهرنشینی در شهر اردبیل که از زمان تبدیل شدن آن به مرکز استان آغاز شد، به مرور زمان باعث گسترش حاشیه نشینی و اسکان جمعیت غیر شهری بیکار و مهاجر روستایی در این شهر شد. بنابراین در این مقاله پژوهشی سعی در بررسی آسیب شناسی کالبدی این نوع بافت شهری با ریشه یابی و رویکرد تاریخی آسیب هستیم. روش تحقیق پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی بوده و گردآوری اطلاعات و داده ها از طریق مطالعات اسنادی، برداشتهای میدانی، ایجاد پرسشنامه و مصاحبه از اهالی محل و همکاری ادارات دولتی مانند: پلیس آگاهی، کلانتری، شهرداری و . . . انجام گرفته است. روش نمونه گیری تصادفی بوده که از بین مناطق حاشیه نشینی اردبیل، محله میر اشرف بعنوان نمونه انتخاب و برای برآورد حجم نمونه جهت توزیع پرسشنامه از روش کوکران استفاده شد و پرسشنامه بطور تصادفی بین نمونه آماری خانوار توزیع گردید. همچنین برای رسیدن به نتایج عینی از آمارهای رسمی نیز استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که میزان نرخ پدیده سرقت در شهر اردبیل و بویژه مناطق حاشیه نشینی به دلیل عامل فقر اقتصادی از درصد بالایی برخوردار است و لذا پیشنهاد می شود که نگاه فضای کسب و کار در این مناطق از اهمیت خاصی برخوردار است.