مطالعه تدفین نادری از دوره مفرغ میانی گورستان خانقاه گیلوان

یکی از مهم ترین مسایلی که از دورهپیش از تاریخ ذهن انسان ها را درگیر خود کرده، مرگ بوده است. این مساله همیشه برای انسان سوالی بدون جواب بوده است، چرا اتفاق می افتد؟ کی اتفاق می افتد؟ بعد از مردن آیا انسان به حیات خود ادامه می دهد؟ به همین دلیل ما شاهد به وجود آمدن سنن و آداب و باورهای مختلفی در تدفین هستیم که در جهت جهانبینی این مردمان ایجاد شده است. گورستان خانقاه گیلوان یکی از محوطه های باستانی منحصر به فرد در ایران است. وسعت این محوطه در حدود دو هزار هکتار بوده که از این نظر ازجمله بزرگ ترین محوطه های باستانی کشور به شمار می آید.
تا به امروز چهار فصل کاوش در این محوطه انجام شده که در نتیجه کاوش ها گورهایی از دوره مفرغ میانی تا دوره اشکانی به دست آمده است. در طول این دوره دو هزار ساله، ما شاهد انواع آداب و سنن و تدفین در این محوطه هستیم. یکی از نمونه گورهای منحصر به فرد، در طی کاوش های فصل دوم به دست آمده که با نام گور شماره 29 نامگذاری شده است. این تدفین به صورت دمرو انجام گرفته و جمجمه از قسمت دهان از تنه اسکلت جدا شده است و قسمت فک زیرین روی بدن قرار دارد. جمجمه و فک بالایی به فاصله 39 سانتی متر داشته از بدن قرار داده شده است. این تدفین متعلق به دوره مفرغ میانی بوده و تنها نمونه تدفین قابل مقایسه با آن از قفقاز به دست آمده است. در این مقاله به مطالعه این نوع تدفین و مقایسه داده های آن به منظور به دست آوردن گاهنگاری پرداخته شده است.