مضامین شاخص ادبیات پایداری در بخش حماسی شاهنامه فردوسی

ادبیات پایداری، گونه ای مهم و تاثیرگذار از انواع ادبی در ایران است که در طول تاریخ این کشور، نقش موثری را در بیان و القای مفاهیم مقاومتی، ایفا نموده است. شاهنامه فردوسی به عنوان پلی برای آشنایی با ریشه های کهن این گونه ادبی در آثار کلاسیک فارسی، به سبب برخورداری از روح حماسه و منش پهلوانی، بیانگر رابطه ای معنادار میان حماسه های خود و مضامین ادبیات پایداری است که با استناد به روش تحلیل محتوا، این مضامین در بخش میانی شاهنامه، دربردارنده مضامینی چون: دعوت به اتحاد و همدلی، میهن دوستی، ظلم ستیزی، بیان جنایت و بیداد گری، هشدار و... می باشد که شامل مضامین شاخص و کلی ادبیات پایداری در میان آثار مقاومتی تمامی ملت هاست که با تطبیق این مضامین در بخش یاد شده و ارائه شاهد مثال های مرتبط با موضوع، بی شک شاهنامه فردوسی از نخستین و کامل ترین منابع مقاومتی ایرانیان در حوزه ادبیات پایداری است.