پویایی نیرو و چندمعنایی در ساخت های فعل سبک متشکل از فعل «گرفتن»

فعل های سبک معمولا به عنوان طبقه ی خاصی از مقولات دستوری شناخته می شوند که مشارکت معنایی اندکی در گروه های فعلی دارند و به همین دلیل کمتر مطالعه ای به رابطه ی معنایی این فعل ها با فعل های سنگین پرداخته است. مقاله ی پیش رو با استفاده از چارچوب پویایی نیروی بروگمن، معنی شناسی واژگانی شناختی و بررسی بیش از 130 ساخت سبک و مرکب متشکل از فعل «گرفتن» نشان داد که اگرچه این فعل سبک همانند فعل سنگین متناظرش معنای غنی واژگانی ندارد ولی روابط معنایی نظام مندی بین این دو وجود دارد. با توجه به تعداد اندک فعل های ساده ی زبان فارسی، فعل های سنگین با حضور در ساخت های مرکب امکان بیان مفاهیم فعلی جدید را فراهم می کنند و به همین دلیل انتظار می رود که فعل سنگین «گرفتن» در ساخت های مرکب یا سبک بسیاری به کار رود و جنبه هایی از معنی خود را در این فرایند از دست بدهد. با این حال، در این مقاله نشان داده شد که نه تنها فعل سبک «گرفتن» جنبه های معنایی مختلفی از فعل سنگین ازجمله پویایی نیرو را حفظ می کند، بلکه کاربردهای مختلف فعل سبک تابعی از چندمعنایی فعل سنگین است.