ارزیابی شاخص های تشابه در اختصاص قطعات نمونه به جوامع گیاهی از قبل طبقه بندی شده

تحقیق حاضر در نظر دارد تا کیفیت شاخص های تشابه قطعه نمونه-گروه در اختصاص قطعات نمونه به جوامع گیاهی را با استفاده از شاخص های ارزیاب مبتنی بر گروه و گونه مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و مناسب ترین روش را ارائه دهد. برای این منظور از داده های بانک اطلاعاتی پوشش گیاهی شمشاد هیرکانی در دو استان گلستان و مازندران (تعداد 437 رولوه) استفاده شد. با استفاده از نتایج تلفیقی دو روش TWINSPAN معمولی و اصلاح شده به همراه نتایج تحلیل خوشه ای، تعداد 11 گروه گیاهی طبقه بندی شد. گروه های حاصله به عنوان گروه های اولیه در محاسبه شاخص های تشابه قطعه نمونه- گروه مد نظر قرار گرفتند. پس از گروه بندی، نخست درجه اجتماع پذیری گونه- گروه با استفاده از شاخص تعلقه فی اصلاح شده برآورد شده و سپس با بکارگیری 6 شاخص تشابه قطعه نمونه- گروه اقدام به تخصیص دوباره قطعات نمونه به گروه های 11 گانه شد. نتایج نشان داد که گروه های حاصل از شاخص تشابه TPFI از نظر همه شاخص های ارزیابی مورد نظر (به غیر از دو شاخص کالینسکی و انحصارگرایی) نسبت به بقیه 5 شاخص تشابه قطعه نمونه- گروه از کیفیت مطلوب تری برخوردار است. نتایج تحلیل PCA در ارتباط با مقادیر شاخص های ارزیابی نشان داد شاخص غیرهندسی گونه های معرف یا ISA به همراه دو شاخص هندسی ضریب همبستگی بیسیریال نقطه ای و ضریب پارتانا به ترتیب اهمیت به عنوان مهمترین شاخص ها محسوب می شوند. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر تصریح می کند استفاده از روش مدل مجموع شاخص تعلقه فی در تخصیص قطعات نمونه به گروه های از قبل طبقه بندی شده نسبت به پنج روش فروانی شاخص تشابه قطعه نمونه- گروه در اولویت می باشد.