نقش آلایش پوسته ای و جدایش بلوری در پیدایش سنگ های آتشفشانی ائوسن منطقه جیرنده (شمال باختری قزوین)

سنگ‏ های آتشفشانی ائوسن در منطقه جیرنده دربردارنده بازالت، آندزیت، تراکیت و تراکی آندزیت هستند و گستره ای از سنگ های بازیک تا حد واسط را در برمی گیرند. پلاژیوکلاز کانی اصلی سنگ‏ های آذرین بوده و فراوان ترین کانی سازنده سنگ‏ های منطقه است. پس از آن در سنگ‏ های بازالتی، کلینوپیروکسن و الیوین و به سوی سنگ‏ های اسیدی‏ تر، آمفیبول فراوان ترین کانی سازنده این سنگ‏ ها هستند. در بررسی‏ های سنگ‏ نگاری، بافت‏ هایی مانند گلومروپورفیری، غربالی، خلیج خوردگی و اسکلتی و همچنین، مرز‏ های واکنشی، نقش آلایش پوسته‏ ای و جدایش بلوری ماگمایی را در تحول این سنگ‏ ها آشکار می‏ کنند. همچنین، نمودارهای تغییر عنصرهای کمیاب، عنکبوتی همراه با الگو‏ سازی AFC و نمودارهای رسم شده در برابر نسبت عنصرهای کمیاب، همگی نشان دهنده نقش آلایش پوسته‏ ای و جدایش بلوری ماگمایی در پیدایش سنگ‏ های منطقه هستند. ماگمای سازنده این سنگ‏ ها، ترکیبی همانند مذاب‏ های جداشده از گوشته غنی شده دارد و پیامد ذوب‏ بخشی نزدیک به 10 تا 20 درصدی از خاستگاهی گارنت- اسپینل لرزولیتی، در ژرفای 90 تا 110 کیلومتری، بوده است.