بررسی عددی تاثیر تزریق سیمان در کاهش نشست ناشی از حفاری در زمین های خاکی خط 2 متروی کرج

حفر تونل ها مانند سایر فعالیت های بشر بر محیط زیست تاثیرگذار است. یکی از مهم ترین آثار مخرب حفاری تونل، به ویژه در زمین های آبرفتی پدیده نشست است. این پدیده مشکلاتی را برای سازه های مجاور تونل ایجاد می کند. یکی از راه های موثر برای کاهش حداکثر میزان نشست ناشی از حفاری تونل ها در زمین های خاکی، انجام عملیات تزریق است. در این مطالعه به مدلسازی ایستگاه E در خط 2 متروی کرج و نشست ناشی از حفاری آن با استفاده از نرم افزار FLAC3Dپرداخته شده است. نشست ایجاد شده در سطح زمین در اثر حفاری تونل پیشاهنگ در دو حالت مدلسازی و اندازه گیری های میدانی با یکدیگر مقایسه و اعتبارسنجی مدل انجام شد. در نهایت اثر عملیات تزریق سیمانی در کاهش نشست های حاصل از تعریض ایستگاه و محدود کردن آن در حد مجاز مورد بررسی و اثبات قرار گرفت. همچنین بررسی ها نشان داد که افزایش زون تزریق اطراف ایستگاه تاثیر زیادی بر میزان نشست سطح زمین ندارد و افزایش زون تزریق تنها حدود 1 سانتی متر نشست سطح زمین در این ایستگاه را کاهش می دهد.