تاثیر عدم قطعیت عیار در برنامه ریزی تولید بلندمدت ذخایر دو عنصری

برنامه ریزی تولید بلندمدت تاثیر بسزایی در ارزیابی اقتصادی پروژ‏ه های معدنی دارد. در برنامه ریزی تولید استفاده از یک مدل بلوکی عیاری با دقت بالا اهمیت ویژه ای دارد. برای ایجاد مدل بلوکی عیاری انتخاب یک روش تخمین مناسب گامی مهم تلقی می شود. معمولا برای تخمین عیار در کانسارهای چند عنصره از روش کوکریجینگ (CoKriging) استفاده می‏شود اما این روش به دلیل وجود اثر هموارسازی، معمولا با خطا همراه است. برای حل این مساله می توان از روش سنتی شبیه سازی توام متوالی گوسی (SGCOSIM) استفاده نکرد. اما این روش نیز به دلایلی مانند استفاده از انواع مدل های واریوگرام، پیچیدگی محاسبات، زمان بر بودن و دشواری اعتبارسنجی، جذابیت کمتری دارد. برای حل این مساله، می‏توان با استفاده از روش‏هایی مانند تبدیل شرطی متوالی (SCT) و یا تحلیل مولفه های اصلی (PCA)، همبستگی بین عناصر را حذف کرد. ایراد اساسی در روش های فوق عدم امکان حذف همبستگی در همه گام‏ها است. برای این منظور در ابتدا می توان از روش فاکتورهای خودهمبستگی کمینه/بیشینه (MAF) همبستگی را حذف و در مرحله بعد، عناصر مستقل را با روش شبیه‏سازی متوالی گوسی (SGS)، شبیه سازی کرد. در این پژوهش، کانسار سرب و روی گوشفیل به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است. به منظور تخمین عیار از روش کوکریجینگ و برای حذف همبستگی روش MAF مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن برای شبیه سازی، روش SGS به کار گرفته شد. در نهایت، مقایسه نتایج برنامه ریزی تولید بلندمدت، برای مدل‏های عیاری حاصل از روش های تخمین و شبیه‏سازی انجام گرفت که بر اساس آن NPV حاصل از روش کوکریجینگ، 22 درصد کمتر از NPV کمینه به دست آمده از مدل‏های شبیه‏سازی شده است.