ارتقاء کیفیت فضایی پارک های شهری به منظور افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان (نمونه موردی پارک های شهر گرگان)

در سال های اخیر به دلیل رشد شهرنشینی و زندگی مکانیکی افراد با انزواطلبی و کاهش تعاملات ‏اجتماعی روبه رو هستند و پارک ها به عنوان یکی از فضاهای مهم شهری نقش به سزایی در افزایش ‏تعاملات اجتماعی میان افراد را ایفا می کنند. به همین دلیل ضرورت دارد پارک های شهری به گونه ای ‏طراحی شوند تا به نیاز تعاملات اجتماعی میان افراد پاسخ دهند. از این رو پژوهش حاضر به منظور ‏ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد به بررسی رابطه کیفیت فضایی با تعاملات اجتماعی شهروندان در پارک ‏های شهری می پردازد. روش انجام پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که برای جمع آوری ‏داده های موردنیاز از روش پیمایشی استفاده شده است. داده ها از طریق 359 پرسشنامه که به صورت ‏کاملا تصادفی از میان مراجعه کنندگان به سه پارک ملت، شهر و چاله باغ در شهر گرگان به دست آمده ‏است و با روش های آماری توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون خطی تجزیه و ‏تحلیل ها صورت گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت فضایی پارک های شهری بر تعاملات اجتماعی افراد ‏تاثیرگذار است و مولفه های کیفیت فضایی خوانایی، نفوذپذیری، گوناگونی، انعطاف پذیری، سرزندگی و ‏تناسبات بصری با تعاملات اجتماعی ارتباط معناداری دارند و مولفه گوناگونی در سطح بالاتری نسبت ‏به بقیه مولفه ها قرار دارد. در نهایت با توجه به چهار مولفه گوناگونی ،خوانایی،سرزندگی و نفوذپذیری ‏که تاثیر گذاری بیشتری بر تعاملات اجتماعی دارند، به ارائه راه کارها و پیشنهاد هایی جهت افزایش ‏تعاملات اجتماعی میان شهروندان در پارک های شهری پرداخته شد.‏