رژیم غذایی ماهی سارم دهان بزرگ در آب های ساحلی هرمزگان

سارم دهان بزرگ در آب های خلیج فارس حضور دارد و جزء ترکیب صید کشورهای حاشیه خلیج فارس است. عادت های غذایی ماهیان در درک زنجیره های غذایی بین آنها مهم است. هدف پژوهش حاضر بررسی رژیم غذایی ماهی سارم دهان بزرگ در آب های ساحلی استان هرمزگان بود.
در پژوهش تجربی حاضر 422 عدد ماهی سارم دهان بزرگ از آب های ساحلی بندرعباس جمع آوری شد. طول کل و طول چنگالی محاسبه شدند. وزن با ترازوی دیجیتال اندازه گیری و در برگه مخصوص نمونه برداری ثبت شد. جداول و نمودار با نرم افزار Excel 2007 رسم، تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های T پائولی، ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار SPSS 20 صورت گرفت.
کمترین طول چنگالی 18سانتی متر، بیشترین طول چنگالی 86سانتی متر و میانگین طول چنگالی 54/282سانتی متر بود. با افزایش طول چنگالی، وزن ماهی با مدل نمایی افزایش یافت (0/0151=r؛ 0/05p<). طول و وزن ماهی، همبستگی بالایی نشان دادند (0/98r=؛ 0/05p<). بالاترین میزان شاخص معدی- بدنی در آبان و کمترین میزان آن در خرداد بود. شاخص خالی بودن معده 62/32 به دست آمد. ترجیح غذایی ماهیان، سخت پوستان و نرم تنان بودند. ماهی موتو، غذای اصلی این گونه و یال اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری ماهیان، شورت ماهیان، گربه ماهی و گوازیم دم رشته ای، سایر شگ ماهیان و بزماهی غذای تصادفی محسوب شدند.
این ماهی باتوجه به شاخص خالی بودن معده، به نسبت کم خور محسوب می شود. ماهیان، سخت پوستان و نرم تنان جزء رژیم غذایی و ماهی موتو غذای اصلی آن است. سایر گونه های مصرف شده شامل یال اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری ماهیان، شورت ماهیان، گربه ماهی و گوازیم دم رشته ای، سایر شگ ماهیان و بزماهی از غذاهای تصادفی محسوب می شوند.