ارتباط وضعیت ارگونومیکی ایستگاه های کار و اختلالات اسکلتی عضلانی با کیفیت زندگی کاری و متغیرهای دموگرافیکی در کارکنان اداری شهرداری تهران

به دلیل رقابت روزافزون سازمان ها، توجه به ایستگاه های کار و کیفیت زندگی کاری در کارکنان اهمیت روزافزونی یافته است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین وضعیت ارگونومیکی ایستگاه های کار و اختلالات اسکلتی عضلانی با کیفیت زندگی کاری و متغیرهای دموگرافیکی در کارکنان اداری یکی از مناطق شهرداری تهران انجام شد.
این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است و جامعه آماری آن شامل 600 تن از کارکنان اداری یکی از مناطق شهرداری تهران بودند. 255 نفر از آن ها، به عنوان گروه نمونه در دسترس در نظر گرفته شدند. ابزار، شامل پرسش نامه های اطلاعات فردی شغلی، نوردیک، کیفیت زندگی شغلی والتون و چک لیست شاخص های ارگونومیکی محیط کار اداری بود. برای تحلیل داده ها از آزمون t و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
بیشتر نمونه ها (56/9%) را زن ها با میانگین سنی 33 سال تشکیل می دهند. بین تمام شاخص های ارگونومیکی، با نمره کیفیت زندگی، ارتباط معنی دار و مثبت وجود دارد. بین متغیرهای سن، تحصیلات، میزان خواب شبانه، شرایط روانی، اختلالات اسکلتی عضلانی در گردن، شانه و پا، با کیفیت زندگی شغلی ارتباط معنی داری وجود دارد. می توان کیفیت زندگی شغلی را از طریق اختلالات اسکلتی عضلانی و متغیرهای دموگرافیکی پیش بینی کرد؛ ولی این پیش بینی را نمی توان از طریق شاخص های ارگونومیکی انجام داد.
بین وضعیت ارگونومیکی ایستگاه های کاری و اختلالات اسکلتی عضلانی کارکنان با کیفیت زندگی شغلی و متغیرهای دموگرافیک ارتباط وجود دارد. بدین ترتیب با بهبود وضعیت ارگونومیکی ایستگاه های کار، وضعیت جسمانی و کیفیت زندگی شغلی کارمندان به طور مطلوبی تحت تاثیر قرار می گیرد.