تاثیر پروبیوتیک، آویشن (Thymus vulgaris L.) و شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.) بر فراسنجه های خونی، پاسخ ایمنی، خصوصیات لاشه و عملکرد جوجه های گوشتی

در این مطالعه اثر پروبیوتیک، عصاره پودری آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) و شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L.) بر عملکرد، پارامترهای بیوشیمیایی خون، پاسخ ایمنی و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی بررسی شد. تعداد 336 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 14 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی به مدت 42 روز روی بستر پرورش داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه + پروبیوتیک هایپروزیم، 2) جیره پایه + باکتوسل، 3) جیره پایه + پروفیت (آویشن + هایپروزیم+ شیرین بیان)، 4) جیره پایه + فیتوبیوتیک (آویشن + شیرین بیان)، 5) شاهد و 6) جیره پایه + آنتی بیوتیک تتراسایکلین بود، که از یک روزگی در اختیار جوجه ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که در دوره پایانی پرورش، کمترین ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر افزودن پروبیوتیک هایپروزیم به جیره پایه جوجه های گوشتی قرار داشت (0.05≥P). تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار شاهد مصرف خوراک پایین تری داشتند که کمترین مصرف خوراک تحت تاثیر تیمار 1 بود (0.05≥P). بالاترین وزن نسبی بورس تحت تاثیر افزودن آنتی بیوتیک به جیره پایه جوجه های گوشتی بود که به لحاظ آماری اختلاف آن با تیمار 3 معنی دار بود (0.05≥P). کمترین غلظت سرمی کلسترول در مقایسه با تیمار شاهد را تیمار حاصل از افزودن باکتوسل به جیره پایه جوجه های گوشتی داشت (0.05≥P). افزودن هایپروزیم به جیره پایه جوجه های گوشتی منجر به افزایش میزان پروتئین تام و تری گلیسرید شد (0.05≥P). تیمارهای 1، 3 و 4 در مقایسه با تیمار شاهد منجر به افزایش غلظت سرمی گلوبولین شدند (0.05≥P). بالاترین تیتر آنتی بادی علیه چالش گلبول های قرمز گوسفندی (SRBC) تحت تاثیر تیمار ناشی از افزودن باکتوسل به جیره پایه جوجه های گوشتی بود (0.05≥P). در پایان می توان بیان کرد که استفاده از منابعی مانند هایپروزیم (732 گرم در تن) و فیتوبیوتیک می توانند به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک های محرک رشد در پرورش جوجه های گوشتی معرفی شوند.