تحلیل رابطه بین دولت، بانک مرکزی و سفته بازان در ایران: رهیافت نظریه بازی ها با رویکرد تعادل نش

تجربه سال های اخیر اقتصاد ایران نشان داده که سیاست های پولی، به دلیل دستوری بودن نرخ سود بانکی و انتشار اوراق مشارکت و ایجاد رشد فزاینده بازدهی آن ها بیش از آنکه بر بخش واقعی اقتصاد موثر باشد باعث نوسانات اقتصادی گردیده که علاوه بر افزایش هزینه استقراض دولت، سبب افزایش حداقل نرخ جذب کننده سرمایه در سایر بازارها و افزایش سطح عمومی قیمتها و تاثیر بر رفتار سفته بازان شده است. در چنین شرایطی چگونگی ارتباط مقامات پولی و مالی و سفته بازان برای نیل به اهداف اقتصادی اهمیت ویژه ای دارد. از این رو در مقاله حاضر رابطه بین سه بازیکن دولت، بانک مرکزی و سفته بازان با استفاده از رهیافت نظریه بازی ها درچارچوب الگوی نش برای ایران در طی سالهای 1388- 1384 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بدین منظور برای هر یک از بازیکنان تابع زیانی (هدف) تعریف و از مجرای آن ها زیان اجتماعی محاسبه شده است. الگو سازی و تحلیل عددی برای حصول نتایج این پژوهش با استفاده از نرم افزارهای میپل و گمز صورت گرفته است. بر اساس نتایج کمی حاصل شده می توان گفت که در تعادل نش کمترین زیان اجتماعی همراه با بهتر شدن وضع سفته بازان در شرایط استقلال ابزاری بانک مرکزی از دولت به دست آمده است.