ساز و کار شناختی آمیختگی و نقش آن در مفهوم سازی های قرآنی

رویکرد نوین معناشناسی شناختی، به عنوان یکی از شاخه های علوم شناختی، امروزه زمینه ی گستردهای از مطالعات میان رشته ای را فراهم ساخته است.
در این مقاله تلاش شده تا به کمک یکی از نظریه های مطرح در این رویکرد، تحت عنوان آمیختگی مفهومی فوکونیه و ترنر ، مولفه های شناختی فرایند مفهومسازی در آیات قرآن تبیین شود. محدوده ی بررسی تحقیق، 15 جزء دوم قرآن است. پرسش اصلی مقاله این است که آیا با استناد به مبانی نظریه ی آمیختگی، فرایند ساخت مفاهیم قرآنی تبیینپذیر است؟ بر اساس فرض ما میتوان فرایند ساخت مفاهیم (شیوه های مفهومسازی) قرآن را با استفاده ازچارچوب نظریه ی آمیختگی تبیین کرد.
داده ها به کمک فیشبرداری و بر پایه ی مطالعات کتابخانه ای و نیز با استفاده از منابع تفسیری معتبر و نرم افزار پژوهشی جامع تفاسیر نور جمعآوری و به شیوه ی علمی توصیفی تحلیلی بررسی شدند.
نتایج این بررسی نشان میدهد که از منظر معناشناسی شناختی و بر پایه ی مفاهیم عینی در ساختار معنایی قرآن ، کاربست نظریه ی آمیختگی میتواند در تبیین ساخت مفاهیم انتزاعی راهگشا باشد، ضمن اینکه این شیوه ی مفهوم سازی ریشه در رابطه ی زبان و ذهن دارد.
در نهایت معلوم شد که با استفاده از انگاره ی چهارفضایی آمیختگی و مطابق دستهبندی های فوکونیه و ترنر از آمیزه های مفهومی در این چارچوب نظری، میتوان چگونگی مفهومسازی های قرآنی را در ورای ساختار چندوجهی این کتاب آسمانی نشان داد.