مهندسی آنزیم درمانی اوریکاز آسپرژیلوس فلاووس با استفاده از روش جهش زایی هدف دار

آنزیم اوریکاز آسپرژیلوس فلاووس (EC 1.7.3.3) به عنوان یک آنزیم دارویی دارای کاربردهای درمانی ازجمله کاهش اورات سمی بوده و در درمان بالینی اختلالات نقرس، نفروپاتی و هایپراوریسمی ناشی از سندروم لیز توموری (TLS) استفاده می شود. علی رغم داشتن تمایل و ویژگی بالا در تبدیل سوبسترا به محصول، پایداری کم آن در برابر حرارت، کاربرد آن را با محدودیت مواجه ساخته است. برای حل این چالش راهکارهای متعددی وجود دارد که ازجمله آن ها می توان به مهندسی پروتئین و دستکاری ژنتیکی اشاره کرد. هدف از این تحقیق طراحی و ایجاد پل های دی سولفیدی برای اولین بار در آنزیم اوریکاز می باشد.
در این تحقیق با استفاده از مطالعات بیوانفوماتیکی و سرور های موجود و با در نظر گرفتن کد pdb 1xxj، موقعیت های صحیح برای ایجاد پیوند دی سولفیدی در آنزیم اوریکاز انتخاب شد. سپس با روش جهش زایی هدف دار و روش SOE-PCR جهش های انتخابی ایجاد شدند.
شش جایگاه احتمالی تشکیل پیوند دی سولفیدی گزینش شد که شامل سه پیوند دی سولفیدی داخل زنجیره ای و سه پیوند دی سولفیدی بین زنجیره ای شامل Ser 145-Thr 185، Ala 235-Val 248، His 256-Gln 281، Ala 6-Cys290، Ser282-Ser282، Asn12-Asp283 می باشند که با جهش دادن آن ها به سیستئین پیوند دی سولفیدی تشکیل می شود. در این پروژه نتایج حاصل از SOE-PCR و کلونینگ برای جهش نقطه ای Ala6 و Ser282 با موفقیت توسط روش های کلونی PCR و هضم آنزیمی و درنهایت تعیین توالی، تایید شدند.
در این تحقیق با موفقیت مکان هایی برای جهش به اسیدآمینه سیستئین تعیین شد و توسط روش SOE-PCR با موفقیت جهش زایی انجام شد.