مقایسه دامنه فیوژنال ورژنس در بیماران با خستگی چشم (آستنوپی) اگزوفوریا در نزدیک بدون علامت

مقایسه دامنه ورژنس فیوژنال در بیماران علامت دار و بدون علامت، با اگزوفوریا در نزدیک.
روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی، 102 بیمار با اگزوفوریای در نزدیک همراه با علایم خستگی چشم و 86 بیمار بدون علامت با اگزوفوریا در نزدیک در محدوده سنی 15 تا 35 سال و بهترین حدت بینایی اصلاح شده در دور بیش تر از 20/25 مورد مطالعه قرار گرفتند. میزان دامنه ورژنس فیوژنال در نزدیک و دور در تمام بیماران اندازه گیری شد. هیچ یک از بیماران دچار دوربینی نبودند.
در این مطالعه تفاوت بین گروهی قابل توجه بین بیماران در شکاف (Break) ورژنس فیوژنال منفی در نزدیک، 4/0±15/91 پریسم دیوپتر(PD) در مقایسه با 4/60±14/73 PD (0/019=P)، میزان بهبود (Recovery) ورژنس فیوژنال منفی در نزدیک، 3/90±12/33 PD در مقایسه با 3/97±13/79 PD (0/009=P)، میزان بهبود ورژنس فیوژنال منفی در دور 3/50±5/58 PD در مقایسه با 2/70±4/50 PD و (0/019=P) ملاحظه شد. در سایر دامنه ورژن ها، تفاوت قابل توجه ای وجود نداشت.
اگرچه در گذشته تصور می شد که خستگی چشم در ارتباط با نارسایی تقارب (Convergence Insufficiency) می باشد، اما امروزه به نظر می رسد که خستگی چشم در بیماران با اگزوفوریا در نزدیک، می تواند به علت افزایش دامنه ورژنس منفی باشد.