تصویربرداری اتوفلورسانس شبکیه

اتوفلورسانس فوندوس (FAF)، یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است و تشخیص بیماری های شبکیه را که با تجمع غیرطبیعی فلورفور و یا از دست دادن فلورفور روی داده، امکان پذیر می سازد (مثلا آتروفی RPE).
FAF در تشخیص بیماری هایی مانند AMD و اشتارگات و Best مفید است. عمده فلورفور موجود در فوندوس، لیپوفوشین (LF) است که درون واکوئل سلول RPE می باشد. این واکوئول ها، گرانول های لیپوفوشین نام دارند و بیانگر هضم و بلغ ناکافی بخش خارجی (OS) سلول های گیرنده نوری می باشند. جز اصلی LF، Bis retinoid N-retinylidene N-retinylethanolamine است که به آن E2A نیز می گویند. فرآیند تشکیل E2A، پیچیده است و شامل all-trensretinal از رودوپسین فعال شده و فسفاتیدیل اتانول آمین که یک فسفولیپید فراوان غشایی است، می باشد.
یکی از پیش سازهای E2A، موسوم به NRPE، پیش ساز (سوبسترای) محصول ژن 4ABCA یعنی همان ژن معیوب در اشتارگات است. تجمع E2A و مولکول های مشابه، موجب سمیت (توکسیسیتی) و مرگ RPE می شوند. اتوفلورسانس می تواند منابع دیگری نیز داشته باشد. اگر فاگوسیتوز OS، توسط RPE دچار اختلال شود، اتوفلورسانس در فضای خارج سلولی بالای RPE تجمع می یابد چنانچه که در Best دیده می شود. منابع دیگر اتوفلورسانس، لنز کریستالین و به مقدار کم تر، قرنیه می باشند.