نقش عدالت سازمانی در رضایت شغلی با توجه به میانجی گری فرسودگی شغلی پرستاران

ارتقاء رضایت شغلی، یکی از مهم ترین اهدافی است که مدیران سازمان ها در پی آن هستند چراکه زمینه ارتقاء بهره وری را فراهم می سازد. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین نقش عدالت سازمانی بر رضایت شغلی با میانجی گری فرسودگی شغلی در بین پرستاران بود.
روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که روی 165 نفر از پرستاران بیمارستان ولی عصر بیرجند که در سال 1395 اشتغال به خدمت داشتند انجام گرفت. نمونه ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های رضایت شغلی مینوسوتا (1992)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) و فرسودگی شغلی مسلاچ و جکسون (1993) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-18 و آزمون های آماری ضریب رگرسیون چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی، عدالت سازمانی و رضایت شغلی پرستاران به ترتیب با میانگین 0/41±2/34 ، 0/79±2/14 و 0/53±2/73 در سطوح پایین تر از متوسط قرار داشتند. عدالت سازمانی، 25 درصد از واریانس رضایت شغلی و 32 درصد از واریانس فرسودگی شغلی پرستاران را تبیین می کرد. همچنین 27 درصد از تغییرات واریانس رضایت شغلی پرستاران مربوط به فرسودگی شغلی آنها بود.
براساس نتایج، عدالت سازمانی سبب بهبود رضایت شغلی و نیز کاهش فرسودگی شغلی در پرستاران می‫شود. بنابراین با بهبود عدالت در سازمان های درمانی، می توان سبب کاهش فرسودگی شغلی و افزایش کارایی در پرستاران شد.