رویکرد شخص گرا به تربیت اخلاقی و اهداف آن

هدف این مقاله، شناسایی و تحلیل اهداف تربیت اخلاقی شخص گرا می باشد. برای نیل به این هدف، از روش بازسازی شده قیاس عملی فرانکنا استفاده شده است. مطالب در دو بخش عمده «هدف غایی» و «هدف میانی» تربیت اخلاقی شخص گرا ارائه شده اند. یافته های این مطالعه حاکی از آن است که هدف غایی تربیت اخلاقی شخص گرا، «شخص شدن» است. شخص شدن، بیان گر رشد و کمال متربی است. شخص شدن، پاسخی شخص گرا به بایدهای حیاتی متربی است. در واقع، حفظ حیات و کسب خوشبختی در گرو شخص شدن و نیل به حیات شخصی است. مفهوم شخص، دلالت و اشارت اخلاقی دارد. متربی که شخص می شود، حیات اخلاقی را در خود متجلی ساخته است. حیات اخلاقی شخص، مضمونی فضیلت محور دارد. بر این اساس، هرگاه متربی به مقام شامخ شخص دست پیدا کند، در واقع، فضیلت مند است و خود را به فضایل اخلاقی متخلق ساخته است. بر این اساس، هدف میانی تربیت اخلاقی شخص گرا، پرورش فضایل اخلاقی در متربیان است. این هدف، تربیت اخلاقی شخص گرا را در چارچوب رویکرد تربیت اخلاقی فضیلت قرار می دهد. با وجود این، به واسطه مبانی فلسفی شخص گرایی، تربیت اخلاقی شخص گرا، قرائت ویژه ای از تربیت اخلاقی فضیلت محور ارائه داده است. برخلاف سایر تقریرهای مربوط به تربیت اخلاقی فضیلت مدار، تربیت اخلاقی شخص گرا، قوانین و اصول اخلاقی را در چارچوب فضایل و ملکات اخلاقی قرار می دهد. علاوه بر این، در این رویکرد به نقش آزادی انتخاب در تربیت اخلاقی متربیان بسیار توجه شده است.