شیوع هیپوتیروئیدی مادرزادی گذرا و دائمی در استان مازندران

هیپوتیروئیدی از علل شایع و قابل پیشگیری عقب ماندگی ذهنی می باشد. نظر به این امر مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هیپوتیروئیدی دائمی و گذرا در استان مازندران انجام گردیده است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر بوده که بر اساس پرونده های پزشکی کودکان با تشخیص اولیه هیپوتیروئیدی مادرزادی بین سال های 85 تا 94 انجام پذیرفت.
تا فروردین 91، حدود 176250 نوزاد غربالگری شده اند که تشخیص قطعی نوع هیپوتیروئیدی مادرزادی برای 389 کودک داده شده است ( با شیوع 1 به هر 453 تولد) که از این تعداد 169 نفر از نوع هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی (با شیوع 1 به هر 1043 تولد) و 220 نفر از نوع گذرا (با شیوع 1 به هر 801 تولد) بوده اند. از مجموع 269088 غربالگری شده تا فروردین سال 94، 548 مورد هیپوتیروئیدیسم مادرزادی اولیه شناسایی گردیدند (1 به ازای 491 تولد). از آن جایی که تشخیص قطعی ظرف 3 سال میسر می گردد نوع کم کاری هنوز برای این نوزادان مشخص نیست. نسبت دختر به پسر در نوزادان هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی بیش تر از گروه گذرا بوده است(08/0= p).
استنتاج: نتایج مطالعه ما نشان داد که شیوع هیپوتیروئیدی دائمی و گذرا در مازندران بسیار بالاست. البته شیوع هیپوتیروئیدی مادرزادی گذرا بسیار بیش تر از هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی می باشد و این می طلبد که فاکتورهای موثر بر ایجاد هیپوتیروئیدی مادرزادی گذرا و شیوع بیش تر آن در نوزادان پسر در تحقیقات آتی به طور ویژه مورد بررسی قرار گیرد تا دلایل این شیوع بالا در بیش تر مناطق ایران از جمله استان مازندران مشخص گردد.