واکنش برخی از صفات خاک و ویژگی های کیفی دانه آفتابگردان به رژیم های مختلف تغذیه ای

به منظور بررسی اثر رژیم های گوناگون تغذیه ای بر برخی ویژگی های کیفی دانه گیاه روغنی آفتابگردان و همچنین خاک تحت کشت آن، آزمایشی در سال 1394 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا شد. تیمارها شامل: عدم کاربرد هر گونه کود شیمیایی و زیستی، کاربرد 100 درصد کود شیمیایی پیشنهاد شده (NP)، 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده بدون کود زیستی، کود آلی ورمی کمپوست، کود زیستی فسفونیتروکارا، کود زیستی بیوسولفور، ورمی کمپوست+ فسفونیتروکارا، ورمی کمپوست+ بیوسولفور، ورمی کمپوست+ 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، فسفو نیتروکارا+ 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، بیوسولفور+ 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، ورمی کمپوست+ فسفونیتروکارا+ 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده، ورمی کمپوست+ بیوسولفور+ 1/2 کود شیمیایی نیتروژن و فسفر پیشنهاد شده بود. نتایج نشان داد که تیمارهای تغذیه ای، تمامی صفات به جز درصد روغن دانه و اسیدیته خاک را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار دادند. بیشترین غلظت عناصر بررسی شده، روغن و پروتئین دانه در تیمارهای تلفیقی مشاهده شد. همچنین کاربرد تلفیقی کودها بالاترین غلظت نیتروژن، فسفر و سولفات در خاک را به همراه داشت. به طور کلی، چنین به نظر می رسد که کودهای زیستی مورد مطالعه و ورمی کمپوست به همراه کودهای شیمیایی ضمن تولید عملکرد مطلوب آفتابگردان می توانند با بهبود شرایط تغذیه ای خاک، تاثیر مثبتی بر پایداری تولید و کاهش مصرف کودهای شیمیایی داشته باشند.