تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی پایه به روش نمایش بر عملکرد سربازان یگانهای منتخب نظامی

ایست قلبی یکی از مهم ترین علت های مرگ و میر در ایران به حساب می آید. عملکرد اولین افرادی که در دقایق اول با این بیماران سر و کار دارند، در پیش آگهی بیماری، مرگ و زندگی بیمار اهمیت ویژه ای دارد.
مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش احیا قلبی ریوی پایه به روش نمایش بر عملکرد سربازان انجام شد.
در این مطالعه تجربی که در سال 1396 انجام شد، دو یگان از یگان های مستقر در شهر خرم آباد به روش تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و مقایسه تخصیص یافتند. تعداد 25 نفر از سربازان از هر یگان به طور تصادفی انتخاب شدند. پیش آزمون از هر دو گروه با چک لیست عملکرد محقق ساخته روا و پایا به عمل آمد. سپس آموزش گروه مداخله توسط محقق به روش نمایش و آموزش گروه مقایسه توسط یگان بهداری و طبق روال سابق انجام شد. پس از یک هفته، پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. در انتها داده ها با استفاده از آزمون های آماره دقیق فیشر، تی مستقل و تی زوجی در نرم افزار Spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری نداشتند (05/0 P>). میانگین نمره عملکرد قبل از مداخله در گروه مداخله 68/1 ± 56/2 و در گروه مقایسه 70/1 ± 08/2 بود (05/0 P>) که یک هفته بعد از مداخله در گروه مداخله به 17/2 ± 60/20 و در گروه مقایسه به 16/2 ± 48/1 افزایش یافت. آزمون آماری تی مستقل نشان داد این اختلاف در مرحله ی پس آزمون بین دو گروه به لحاظ آماری، معنادار است (001/0 P<). آزمون تی زوجی نشان داد که بین نمرات عملکرد احیا قلبی ریوی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله اختلاف معنی داری وجود داشت (001/0 P<)، اما بین نمرات عملکرد احیا قلبی ریوی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون گروه مقایسه، اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0 P>).
نتایج حاکی از اثر بخش بودن آموزش احیا قلبی ریوی بود. لذا، توصیه می شود، به جهت اهمیت آموزش احیا قلبی ریوی پایه به نیروهای وظیفه، دوره های آموزشی به صورت عملی و با استفاده از روش تدریس نمایش برگزار شود.