تجمع فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی حسون معمولی (Saurida tumbil (Bloch، 1795 و سلطان ابراهیم (Nemipterus japonicus (Bloch، 1791 در دریای عمان

فلزات سنگین به عنوان یکی از آلاینده های محیط آبی، در بدن موجودات آبزی از جمله ماهی تجمع می یابند و خطر بالقوه ای برای سلامتی موجودات زنده، به خصوص انسان محسوب می گردند. مطالعه حاضر، در تابستان 1395، جهت بررسی مقادیر فلزات سنگین کادمیوم، مس، روی و نیکل در بافت خوراکی ماهی حسون معمولی (S. tumbil) و سلطان ابراهیم (N. japonicus) دریای عمان و ارزیابی خطر سلامت ناشی از مصرف این ماهیان برای انسان، انجام شد. میزان فلزات سنگین مورد مطالعه به وسیله دستگاه جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت فلزات کادمیوم، مس و روی در بافت عضله ماهی حسون معمولی به ترتیب 0/03±0/13، 0/08±0/83، 3/64±11/33 و میانگین غلظت فلزات مس و روی در بافت عضله ماهی سلطان ابراهیم به ترتیب 0/07±0/61، 1/4±10/09 میکروگرم برگرم وزن خشک اندازه گیری گردید. میزان غلظت کادمیوم در ماهی سلطان ابراهیم و نیکل در هر دو ماهی مورد مطالعه، کمتر از حد قابل تشخیص دستگاه بر حسب وزن خشک بود. مقایسه میانگینهای مقادیر فلزات سنگین روی و مس در بافت عضله دو گونه، با استفاده از آزمون T-test تفاوت معنی داری را نشان نداد. غلظت فلزات در نمونه های ماهی آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بین المللی FAO، WHO، FDA، NHMRC و UKMAFF پایین تر بود. همچنین، میزان جذب روزانه (EDI)، برای مصرف کنندگان کودک و بزرگسال، پایین تر از دوز مرجع سازمان EPA و مصرف قابل تحمل (TI) سازمان FAO/WHO به دست آمد. در ارزیابی خطر سلامتی، میزان پتانسیل خطر (THQ) و شاخص خطر (HI)، برای دو گروه سنی، در مصرف 1، 3 و 7 روز در هفته، کمتر از 1 به دست آمد. بنابراین، احتمال خطرپذیری برای بیماری های غیر سرطانی و عوارض نامطلوب بهداشتی در افراد مصرف کننده دو گونه ماهی مورد مطالعه وجود ندارد.