دستور گرایی از منظر شهید بهشتی در پرتو نظریه امت و امامت

دستور گرایی یا قانون اساسی خواهی جریانی بود که در یکصد سال اخیر در کشورهای بسیاری تجربه گردید. در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به دنبال تصویب قانون اساسی سال 1358 برخی از شخصیت ها از جمله شهید بهشتی، تاثیر بسیاری در فرآیند و محتوای دستورگرایی داشتند. در این میان علاوه بر اینکه از لحاظ فرآیند تصویب متن قانون اساسی، ایشان در مجلس بررسی نهایی قانون اساسی حضور داشتند، از لحاظ محتوایی نیز قانون اساسی ایران تحت تاثیر نظریه امت و امامت برآمده از دیدگاه ایشان بود. در این مقاله سعی شده است ضمن بررسی قانون اساسی خواهی از منظر شهید بهشتی، برخی از ابعاد مولفه های تاثیر اندیشه ایشان، در چارچوب نظریه امت وامامت تحلیل و ارزیابی شود. مهمترین یافته این پژوهش، تاثیری است که شهید بهشتی با طرح نظریه امت و امامت در جریان تدوین قانون اساسی ایران داشته است.