مروری بر آغاز و مدت زمان دفع ویروس های آنفلوانزای پرندگان در گونه های مختلف پرندگان

آنفلوآنزای پرندگان یک بیماری بسیار واگیردار با اهمیت اقتصادی و بهداشت عمومی میباشد که منشا خسارات اقتصادی فراوان در سطح جهان می باشد. ویروس های آنفلوآنزای پرندگان بطور طبیعی تعداد زیادی از پرندگان وحشی و اهلی را درگیر می نماید. پرندگان وحشی آبزی (اردکها، غازها، و قوها) و پرندگان ساحلی به عنوان مخازن اصلی ویروسهای آنفلوانزا مطرح هستند. ویروس های آنفلوآنزا از طریق ترشحات تنفسی و مدفوع دفع می گردند. ویروسهای فوق حاد در بدن طیور سیستمیک شده و در گوشت طیور و تخم مرغ نیز قابل شناسایی می باشند. دفع ویروس یک روز بعد از تلقیح، در گوشت و سه روز بعد در تخم مرغ قابل ردیابی هستند. در مطالعات تجربی، دفع ویروسهای آنفلوانزای فوق حاد و کم حدت در مدفوع و ترشحات تنفسی یک تا دو روز بعد از تلقیح آغاز می شود و تا چندین روز ادامه می یابد که این دوره های دفع ویروس در پرندگان مختلف، متفاوت می باشد. دوره عفونت زایی در طیور مبتلا به ویروس های آنفلوآنزای کم حدت نسبت به ویروس های آنفلوآنزای فوق حاد، طولانی تر بوده و میزان دفع ویروس در آنها بیشتر می باشد. با توجه به مطالعات صورت گرفته در خصوص مقدار و نحوه دفع ویروس در پرندگان مختلف، عقاید متفاوتی در خصوص کارایی نمونه های سواب کلواک و نای جهت شناسایی ویروس های آنفلوآنزای کم حدت و فوق حاد وجود دارد. دفع بالاتر ویروس در کلواک نسبت به ترشحات تنفسی می تواند به دلیل تکثیر ویروس در کلیه ها و بورس در نتیجه عفونت عمومی باشد. در برنامه های مراقبت بیماری آنفلوآنزا می بایست از هردو نوع این نمونه ها بهره جست.