نگاهی دوباره به انقلاب اسلامی ایران (2)

واژه «انقلاب» از مصدر عربی از ریشه انفعال و در لغت به معنی برگشتن، برگشتن از کاری و حالی، واژگون شدن، تحول، تبدل (دهخدا، 1377: ذیل «انقلاب») و... به کار رفته است. این واژه نخست در اخترشناسی در مفهوم تغییر فصل از تابستان به زمستان و از بهار به تابستان، یا به تعبیر دیگر انقلاب زمستانی و انقلاب تابستانی، به کار می رفت (مصفی، 1357: ذیل «انقلاب»). در نوشته های افلاطون و ارسطو و نیز گروهی از اندیشمندان مسلمان مانند اخوان الصفا، امام محمد غزالی، خواجه نظام الملک طوسی، خواجه نصیرالدین طوسی، ابن خلدون و... نکاتی درباب دگرگونی های سیاسی و عوامل زوال و بقای دولت ها آمده است و می توان از آن ها با عنوان نظریه های سنتی حوزه انقلاب یاد کرد.