تاثیر هویت نقشی بر راهبردهای تصمیم گیری درمورد پرونده هسته ای و بازنمایی آن در دوره روحانی

ساخت های ذهنی، ویژگی های فردی، ارزشی و روانی کارگزاران سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره های مختلف به هویت مبتنی بر نقش خاص منجر شده است و این امر در اتخاذ تصمیم درباره پرونده هسته ای راهبردهای متفاوتی در پی داشته است. ادراک و بازنمود هویتی سازگار با ساختار نظام بین الملل یا تضاد با آن، در کاهش یا تشدید منازعه هسته ای ایران نقش متفاوتی ایفا کرده است. هویت نقشی که گفتمان روحانی ارائه کرد به دلیل آشنایی این گفتمان با پارادایم درونی نظام بین الملل و در نتیجه تاکید بر اعتدال گرایی و رویکرد برد برد، خود را به عنوان بازیگری در قالب فرهنگ کانتی نشان داد. هدف اصلی این مقاله پاسخ به این سوال است که هویت نقشی در گفتمان روحانی پرونده هسته ای ایران را به چه طریقی بازنمایی کرد و چگونه راهبردهای تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار داد؟ یافته های پژوهش با بهره گیری از نظریه سازه انگاری و براساس روش توصیفی تحلیلی نشان می دهد که پرونده هسته ای در این دوره در قالب یک موضوع سیاسی غیرامنیتی و قابل مذاکره بازنمایی شد و بنا بر رویکرد عقلانی هزینه و فایده، برای تصمیم گیری در خصوص آن راهبردهای شهودی چندوجهی و گروه کوچک به کار گرفته شد.