بررسی اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی معلولان

معلولیت، موجب ایجاد اختلالات جسمانی، روانشناختی و اجتماعی در افراد معلول می شود. برخی مطالعات از فعالیت ورزشی به عنوان عاملی جهت کاهش این اختلالات یاد کرده اند. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی فعالیت ورزشی بر میزان کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی معلولان می باشد.
جامعه آماری این مطالعه نیمه تجربی را کلیه معلولین جسمی_حرکتی مرد شهر شیراز تشکیل داده اند. به دلیل محدودیت دسترسی به جامعه مورد نظر، به صورت هدفمند تعداد 69 نفر (18 نفر غیر فعال و 51 نفر فعال) که به مدت یک ماه به سازمان بهزیستی شهر شیراز مراجعه کردند، وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی (71/0 = α)، سلامت روانی (75/0 = α) و افسردگی (81/0 = α) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار 18 SPSS از آزمون کالموگروف- اسمیرنوف و آزمون آزمون Mann–Whitney U test استفاده شد (05/0 = α).
یافته ها نشان داد که افراد معلول فعال نسبت به افراد غیر فعال در نمره کلی سلامت روانی (001/0 = P) و خرده مقیاس های علائم جسمانی (001/0 = P)، اضطراب (001/0 = P)، افسردگی (001/0 = P)، نمره کیفیت زندگی (001/0 = P)، محدودیت ایفای نقش به دلایل روانی (هیجانی) (03/0 = P)، عملکرد اجتماعی (001/0 = P)، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی (01/0 = p) و سلامت عمومی (03/0 = P) دارای وضعیت بهتری بودند.
به طور کلی یافته های این تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی می تواند موجب بهبود کیفیت زندگی، سلامت روانی و افسردگی افراد معلول بشود. لذا پیشنهاد می شود که انجام فعالیت ورزشی منظم، در برنامه هفتگی این قشر آسیب پذیر گنجانده شود.