مقایسه نتایج حاملگی در پروتکل تاخیری انتاگونیست باپروتکل میکرودوز در افراد با پاسخ ضعیف تخمدانی در سیکلهای IVF/ICSI

در طول سال ها مقالات بسیاری در مورد جنبه های مختلف پاتوژنز و درمان افراد با پاسخ ضعیف تخمدانی چاپ شده است اما هنوز گایدلاین واضحی جهت درمان آنها وجود ندارد.

این مطالعه برای مقایسه تاثیر پروتکل تاخیری آنتاگونیست GnRH و پروتکل میکرودوز بر نتایج بارداری در افراد با پاسخ ضعیف تخمدانی در سیکل های IVF می باشد.

این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 100 بیمار با پاسخ ضعیف تخمدانی در سیکل های ART انجام شد. این بیماران به طور تصادفی به دو گروه پروتکل تاخیری آنتاگونیست GnRH با تجویز استروژن به عنوان priming در سیکل قبل و آنتاگونیست GnRH برای هفت روز اول فاز فولیکولار قبل از تحریک تخمدانی و پروتکل میکرودوز تقسیم شدند. سرانجام اصلی مطالعه میزان حاملگی بالینی و سرانجام ثانویه تعداد اووسیت های استخراج شده و اووسیت های بالغ و تعداد pn 2و میزان لقاح و لانه گزینی می باشد.

میزان لقاح، حاملگی کلینیکی و حاملگی در جریان به طور معنی دار بین دو گروه تفاوتی نداشت. تعداد اووسیت های استخراج شده (3/41±5/10 در برابر 2/51±3/08) با0/002=p و اووسیت های متافاز2 (2/69±4/32 در برابر 1/80±2/34) با 0/003=p و تعداد PN 2 (80/94±1/3 در برابر 1/01±2/20) با 0/001= pو میزان لانه گزینی (19/40% در برابر 10/30%) با 0/022=p به طور معنی دار در گروه شروع تاخیری بیشتر بود.

پروتکل شروع تاخیری آنتاگونیست می تواند پاسخ تخمدان را در افراد با پاسخ ضعیف تخمدانی با تحریک هماهنگ تر تخمدان، بهبود ببخشد.