آموزش مفهوم-محور و تدریس زمان و وجه زبان انگلیسی به دانش آموزان ایرانی

تحقیق حاضر به نقش روش مفهوم-محور گلپرین (1969) در تدریس مفاهیم زمان و وجه در زبان انگلیسی با به کارگیری دستور شناخت-محور به فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی می پردازد. پیرو نظریه فرهنگی-اجتماعی در فراگیری زبان دوم با آگاه کردن زبان آموزان به مفاهیم علمی در خصو ص مفاهیم دستوری زبان دوم می توان به رشد یادگیری زبان دوم آنها کمک کرد. برای تحقق این هدف، در طی هشت هفته، 28 دانش آموز کلاس سوم متوسطه به عنوان گروه آزمایشی مفاهیم مورد نظر را در چارچوب آموزش مفهوم-محور دریافت کردند. درمقابل 30 دانش آموز دیگر از همان مقطع به عنوان گروه کنترل همان مطالب را به صورت سنتی دریافت کردند. سه دسته از داده های استخراج شده از جمله تعریف مفاهیم زمان و وجه قبل و بعد از آموزش مفهوم-محور، داده کلام سازی مفاهیم در طی آموزش مفهوم-محور، عملکرد گفتمان کتبی بعلاوه پاسخ ها به سوالات دستوری قبل و بعد از آموزش مفهوم-محور نشان داد هر دو گروه به طرز معناداری بعد از دریافت آموزش مورد نظر در یادگیری مقولات زمان و وجه عملکرد بهتری داشته اند. معهذا در مقایسه با یکدیگر دانش آموزانی که آموزش مفهوم-محور دریافت کردند عملکرد بهتری داشتند. دانش آموزانی که مقولات زمان و وجه را از طریق روش مفهوم-محور دریافت کردند تعریف معناداری از مفاهیم مورد نظر را ارایه کردند و عملکرد آنها در نوشتار و پاسخ آنها به سوالات دستوری بهبود پیدا کرد. نتیجه این تحقیق می تواند در به کارگیری مفاهیم علمی در آموزش زبان دوم مفید واقع شود.