ارزیابی گروهی و مباحثه معنایی خودجوش در بین زبان آموزان: دو عنصر ایجاد حس حضور اجتماعی در محیط های اجتماعی و برخط فراگیری زبان انگلیسی

امروزه، به لطف وجود فن آوری پیشرفته، به ویژه اینترنت، کانال های ارتباطی در بین مردم سرتاسر جهان، بسیار گسترده شده اند. در این میان، استفاده از اینترنت به منظور فراگیری زبان دوم بسیار رایج شده است. با این حال، بسیاری از برنامه های امروزی به منظور فراگیری زبان دوم توسط فن آوری به برقراری حس تعامل و حضور اجتماعی درخور نمی پردازند، که به خودی خود مانع از این می شود که زبان آموزان در فرایند یادگیری خود نقشی فعال ایفا کنند. در نتیجه، به نظر می رسد که این گونه برنامه های آموزشی، کماکان در دسته برنامه های رفتاری و ارتباطی طبقه بنده می شوند و به مرتبه بالاتر برنامه های یکپارچه که باعث ایجاد حس تعامل می شوند، نمی رسند. این پژوهش قصد دارد تا از طریق ایجاد حس حضور اجتماعی و بهینه سازی الگوهای تعاملی بین زبان آموزان، مراتب ایجاد یک اجتماع آموزشی یکپارچه برخط را فراهم نماید. در این پژوهش کیفی، در طول بیش از یک سال، پژوهشگران از طریق برگزاری 41 مصاحبه گروهی نیمه ساختاریافته که بر روی برنامه های اسکایپ و دیسکورد و در پایان کلاس های مجازی تشکیل و ضبط گردید، از بازخورد 42 زبان آموز مشغول به تحصیل در وبلاگ اولین پژوهشگر در مورذ پرسش های پژوهش مطلع گشتند. نتایج به دست آمده بیانگر این نکته بود که استفاده از یک برنامه آموزشی محتوا-محور که در آن زبان آموزان از طریق شرکت در فعالیت های غیرهمزمان و اعمال ارزبابی گروهی در فرم های نظردهی و انجمن های مجازی پیش از انجام مباحثات معنایی در هر کلاس همزمان امکان انتخاب و تولید محتوای درسی داشته باشند، باعث افزایش میزان حس تعامل و حضور اجتماعی در بین زبان آموزان می شود.