مطالعه آسیب شناسی و تجمع زیستی نانوذرات اکسیدآهن (Fe2O3) در بافت کبد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

تولید روز افزون نانوذرات و کاربرد آن در صنایع مختلف، نگرانییی هایی هایی را در رابطه با سمیت و خطر آن ها در محیط زیست مطرح کرده است. اما اطلاعات کمی در مورد سمیت و میزان سطوح ایمن آن ها شناخته شده است. این مطالعه به بررسی میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی ناشی از نانوذرات اکسیدآهن (Fe2O3) در بافت کبد ماهی کپور معمولی پرداخته است. به این منظور ماهی های کپور معمولی (Cyprinus carpio) پس از تهیه به آزمایشگاه منتقل و بعد از سازش در شرایط آزمایشگاهی به مدت یک هفته، به 4 تیمار تقسیم شدند. تیمار اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر تیمارها به ترتیب مقادیر 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر از نانوذرات اکسید آهن (Fe2O3) را دریافت کردند. نمونه گیری از تیمارها در روزهای 14، 21 و 28 به صورت تصادفی صورت گرفت و بافت کبد جداسازی گردید و از نظر میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون آماری، غلظت بالاتری از آهن در تیمار 75 میلی گرم در لیتر در روز 21 در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد (05/0>p). در بررسی آسیب شناسی، بیشترین جراحات در روز 28 در تیمار 100 میلی گرم بر لیتر به صورت دژنرسانس شدید واکوئولی و نکروز شدید هپاتوسیست ها، نفوذ سلول های آماسی و پرخونی در بافت کبد مشاهده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی ما هی ها با نانوذرات اکسیدآهن آسیب های واردشده به بافت کبد افزایش و میزان تجمع آهن در بافت کبد کاهش یافته است.