نقش میانجی استرس، اضطراب، افسردگی در رابطه بین تیپ شخصیتی D و سوء هاضمه عملکردی

مقدمه سوء هاضمه عملکردی، یک اختلال مزمن دستگاه گوارش فوقانی است که نابهنجاری عضوی یا بیوشیمیایی آن را تبیین نمی کند. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی نقش میانجی استرس، اضطراب، افسردگی در رابطه بین تیپ شخصیتی D و سوء هاضمه عملکردی است.
مواد و روش ها مطالعه حاضر یک پژوهش همبستگی است. بر این اساس تعداد 224 بیمار سوء هاضمه عملکردی زن و مرد با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود انتخاب شدند. استرس، اضطراب و افسردگی بیماران به وسیله مقیاس افسردگی، اضطراب، استرس (DASS-21)، تیپ شخصیتی به وسیله مقیاس شخصیتی تیپ D (DS-14) و شدت سوء هاضمه عملکردی بعد از تشخیص اولیه پزشک فوق تخصص گوارش، به وسیله پرسشنامه علایم گوارشیGRRS ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SmartPLS استفاده شد.
یافته ها یافته های پژوهش نشان داد که تیپ شخصیتی D به طور مستقیم بر شدت سوء هاضمه عملکردی تاثیر دارد (میزان تاثیر0/41). بعلاوه تیپ شخصیتی D با میانجی گری افسردگی (0/31) و اضطراب (0/21) بر شدت سوء هاضمه در سطح اطمینان 0/95 تاثیر دارد. اما به دلیل معنی دار نبودن ضریب مسیر بین متغیر استرس و سوء هاضمه عملکردی (1/96> T-value)، تاثیر غیرمستقیم متغیر تیپ شخصیتی D بر شدت سوء هاضمه عملکردی با میانجی گری استرس تایید نشد.
نتیجه گیری یافته های این پژوهش نشان دهنده اهمیت نقش عوامل روانشناختی تیپ شخصیتی D، اضطراب و افسردگی در سوء هاضمه عملکردی است.