مقایسه ی تاثیر دوپروتکل تمرینی بر تعادل و ترس از افتادن زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت زانو از جمله شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی است که باعث تخریب مفصل و متعاقب آن نقص حس عمقی، کاهش تعادل و زمین خوردن می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر استئوآرتریت زانو بود.
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد که تعداد 25 زن مبتلا به بیماری استئوآرتریت زانو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی تقسیم شدند. بیماران به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه به انجام تمرینات پرداختند. در ابتدا و انتهای تحقیق، تعادل ایستا، تعادل پویا و ترس از افتادن بیماران، به ترتیب بوسیله ی آزمون ایستادن روی یک پا، آزمون تعادل وای (Y) و پرسشنامه ی ترس از افتادن (FES-I) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نوع دو در سطح معنی داری 5 درصد استفاده شد.
افزایش معنی داری در تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی1 و گروه تجربی 2 مشاهده شد (0/001p<). در مجموع در نمره های تعادل ایستا و پویا بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>). در نمره ترس از افتادن در گروه تجربی 1 و گروه تجربی 2 تفاوت معنی داری یافت شد (0/001p<). در مجموع در مورد ترس از افتادن بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>).
از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که اضافه شدن تمرینات ثبات مرکزی به تمرینات قدرتی و تعادلی که تنها بر مفصل زانو تمرکز داشته است، می تواند بر بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن بیماران مبتلا به استئوآرتریت موثر باشد.