رابطه استرس والدینی با سلامت روان و کیفیت زندگی در مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت نوع یک

شیوع بیماری دیابت نوع یک در کل جهان در حال افزایش است. ابتلای کودک به دیابت، سیستم خانواده را با فشارها و تنش های فراوانی مواجه کرده و به ویژه مادر به عنوان مراقب اصلی چالش های عاطفی، روانی و اجتماعی زیادی را تجربه می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه استرس والدینی با سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت بود. به این منظور 107 مادر دارای فرزند مبتلا به دیابت از بین مراجعه کنندگان به انجمن دیابت تهران انتخاب شدند و فرم کوتاه پرسشنامه استرس والدینی آبیدین (PSI- SF)، نسخه ایرانی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL) و پرسشنامه سلامت عمومی گلدنبرگ (GHQ) را تکمیل کردند. داده ها به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ساده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتابج پژوهش نشان داد که متغیر استرس والدینی با هر دو متغیرهای کیفیت زندگی و سلامت روان و زیرمقیاس های آنها رابطه منفی معناداری دارد. همین طور استرس والدینی توانایی پیش بینی کیفیت زندگی و سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به دیابت را دارا است. با توجه به یافته های این پژوهش استرس والدینی سهم قابل توجهی از کیفیت زندگی و سلامت روان مادران دارای فرزند مبتلا به دیابت را تعیین می کند. بنابراین پیشنهاد می شود برنامه هایی جهت کاهش استرس والدینی به منظور بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان مادران طراحی و اجرا شود.