اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر سبک های حل تعارض و کیفیت رابطه زوج های ناسازگار

هدف پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب بر سبک های حل تعارض و کیفیت رابطه زوج ها بود.
روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. از بین 78 زوجی که در پاییز 1395 به مرکز مشاوره خانواده پیوند شهر مشهد مراجعه کرده بودند؛ 20 زوج که نمره بالا بر اساس نقطه برش 115 را در پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی 1387 کسب کرده بودند؛ انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رفتار تعارض اشتراوس 1979، پرسشنامه راسبالت، جانسون و مارو (1986) و پرسشنامه کیفیت ابعاد رابط های فلچر، سیمپسون و توماس، 2000 و زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب دوبا، گرا هام، بریتزمن و میناترا (2009) بود که به شکل زوجی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار در مورد گروه آزمایش اجرا و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.
نتایج نشان داد که این مداخله بر سبک های حل تعارض زنان (26/8، 73/5، 26/1 =F، 001/0 =P) و شوهران (32/0، 93/0، 63/0 =F، 001/0 =P) به جز رفتار مثبت اثر داشته و بر کیفیت رابطه زنان (47/1 =F، 001/0 =P) و شوهران (58/0 =F، 001/0 =P) موثر بوده و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار ماند هاست.
از آنجا که مداخله زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب منجر به ارتقاء روابط، آگاهی از مسئولیت و واقعیت در زوج ها می شود؛ می توان از آن به عنوان مداخله ای موثر برای حل تعارض و بهبود رابطه زوج ها استفاده کرد.