اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر هیجان های تحصیلی دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر هیجان های تحصیلی دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی دانشگاه ولی عصر رفسنجان بود.
پژوهش به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه ولی عصر رفسنجان در سال تحصیلی 96-95 بودند، نمونه شامل 40 نفر از دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی بودند که به شیوه خوشه ایانتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گنجانده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه شناخت و رفتار خودشکن کانینگهام، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران و برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بودند. به منظور محاسبه داده ها از نرم افزار آماری SPSS-20 استفاده شد و نتایج در قالب روش های آماری واریانس چند متغیری گزارش شده است.
یافته ها نشان دادند که آموزش مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر افزایش هیجانات تحصیلی مثبت و بر کاهش هیجانات تحصیلی منفی در دانشجویان دارای رفتار خودشکن اثربخش بوده است (0001/0 > P).
بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت که برنامه شناختی رفتاری با آموزش مهارت هایی چون شناخت افکار، احساسات و هیجانات منفی، کنترل و بازسازی آن ها و نیز مهارت هایی چون حل مساله و مدیریت زمان منجر به کاهش هیجانات منفی و افزایش هیجانات مثبت در دانشجویان دارای رفتارهای خودشکن تحصیلی شده است.