اثرات اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجه های هضم شکمبه ای و فعالیت جویدن در میش های آبستن سنگسری

در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش های آبستن با استفاده از 30 راس میش (سن 4/0 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیره های آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه،با میانگین هندسی 42/2، 91/4 و 04/7 میلی متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه،با میانگین هندسی 36/3 و 73/7 میلی متر) بودند. تیمارهای دارای ذرات ریز یونجه و سیلاژ ذرت دارای کم ترین عامل موثر فیزیکی (pef>8) بودند و مقادیر عامل موثر فیزیکی (pef>8 و pef>1.18) با کاهش اندازه ذرات کاهش یافتند (05/0 pP). زمان مصرف خوراک، فعالیت نشخوار و زمان کل جویدن تحت تاثیر تیمار قرار نگرفتند.بر اساس نتایج حاصل، ایجاد تعادل مناسب بین اندازه ذرات علوفه به عنوان نماینده ای از بخش فیزیکی و ویژگی های شیمیایی جیره لازم است موردتوجه قرار گیرد. تیمار دارای علوفه یونجه ریز بعلاوه سیلاژ ذرات بلند در اکثر موارد مورد ارزیابی نتایج بهتری را نشان داد و به نظر می رسد این تیمار تعادل مناسب تری در جیره برای تغذیه میش ها فراهم کرده است. بنابراین در تهیه جیره میش های آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات می توان عملکرد بهتری را انتظار داشت.