بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان لوسمی و عوامل مرتبط با آن در استان کردستان

در چند دهه اخیر، میزان بقای کودکان مبتلا به سرطان بطور قابل توجهی بهبود یافته و بقای 5 ساله آنان 80% برآورد شده است اما نگرانی های زیادی در رابطه با بقای نوجوانان و بزرگسالان جوان وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان لوسمی و عوامل مرتبط با آن در استان کردستان بود.
در این مطالعه گذشته نگر، داده ها 310 نفر از بیماران مبتلا به سرطان لوسمی در کودکان و بزرگسالان در استان کردستان از بررسی پرونده پزشکی آنها استخراج شد. آنالیز بقاء تک متغیره و چند متغیره با محاسبه نسبت مخاطره با مدل مخاطره نسبی کاکس انجام گردید. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار Stata 12 انجام شد.
در این مطالعه تعداد 201 فرد بزرگسال با میانگین سنی 8/50 سال و 109 کودک با میانگین سنی 2/5 سال مورد بررسی قرار گرفتند. فراوانی لوسمی در نوع AML ابتلا در بزرگسالان بالاتر (8/30%) ولی فراوانی موارد ابتلا به ALL بیشتری درکودکان مشاهده شد (2/86%). میزان بقا 1 و 5 سال در بزرگسالان به ترتیب: 4/94% و 5/49% و میزان بقا 1 و 5 سال در کودکان به ترتیب 6/92% و 83% بود. نسبت مخاطره در افراد بزرگسال بر حسب نوع تالاسمی با ALL (HR=5.18، 95% CI:2.60-13)، در افراد با نوع AML برابر با (HR=4.11، 95% CI:1.55-10.4)، و در افراد با نوع CML (HR=2.78، 95% CI:1.05-7.37) بود. در آنالیز چند متغیره نتایج نشان داد که میزان مرگ کمتری در کودکان مبتلا به نوع تالاسمی ALL (HR=0.26، 95% CI:0.08-0.77) مشاهده شد.
دسترسی به خدمات تشخیصی بهنگام و ارائه خدمات درمانی به روز پیشنهاد می شود و در ضمن با توجه به بقا بیشتر نوع ALL لوسمی بویژه در کودکان، توصیه به فرآهم آوردن امکانات درمانی مناسب و توجه به ارائه خدمات تسکین بخش در انواع لوسمی با مرگ و میر بالا همچون سایر کشورهای دنیا ضروری است.