اثر برنامه اسپارک بر خودپنداره و مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر برنامه منتخب حرکتی اسپارک بر خود پنداره و مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری می باشد. از بین کلیه دانش آموزان دوم ابتدایی در مراکز اختلالات یادگیری مشهد 30 نفر به روش خوشه ایانتخاب و به طور تصادفی به دو گروه همگن کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 جلسه، سه جلسه در هفته و 45 دقیقه در هر جلسه در برنامه تمرینی منتخب شرکت کردند. گروه کنترل به فعالیت های معمول خود پرداختند. پرسشنامه خود پنداره کودکان پی یرز هریس و آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی آزمودنی ها استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری در نمره کل خودپنداره، تبحر حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف و درشت، وجود داشت (05/0>p). خرده آزمون های سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دوطرفه، سرعت پاسخ، کنترل بینایی حرکتی و هماهنگی اندام فوقانی (05/0>p) و همچنین خرده مقیاس های وضعیت تحصیلی و عقلانی، ظاهر جسمانی و نگرش، اضطراب و شادی و رضایت در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، افزایش معنی داری داشت (05/0>p). این نتایج نشان می دهد که برنامه حرکتی اسپارک می تواند در کنار سایر برنامه های آموزشی در مدارس و مراکز اختلالات یادگیری، جهت کمک به کاهش مشکلات این کودکان مورد توجه قرار گیرد.