اثر کود ورمی کمپوست بر رشد و تحمل به تنش خشکی نهال های زیتون رقم زرد (Olea europaea L.)

خشکی یکی از رایج ترین تنش های غیرزنده می باشد. استفاده از کودهای شیمیایی، منجر به آلودگی آب، خاک و هوا می گردد. به این علت امروزه دوباره کود های آلی مورد توجه قرار گرفته اند. ورمی کمپوست یک کود زیستی محرک رشد گیاه می باشد که سبب افزایش مقاومت به تنش های محیطی نیز می شود. کمبود آب آبیاری، عملکرد گیاهان به خصوص زیتون را به شدت کاهش می دهد. به همین علت آزمایشی با هدف بررسی اثر کود ورمی کمپوست بر رشد و تحمل به تنش خشکی درخت زیتون رقم زرد در سال 1395-1394 در گلخانه باغبانی دانشکده کشاورزی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با چهار نسبت حجمی کود ورمی کمپوست (0% (شاهد)، 5/12%، 25% و 50%) و دو سطح تنش خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) در قالب طرح پایه ی کامل تصادفی در 4 تکرار و 2 گلدان در هر تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که تنش قطع آبیاری، سبب کاهش و کاربرد کود ورمی کمپوست سبب افزایش معنی دار فاکتورهای رشد رویشی شد. اعمال تنش خشکی سبب کاهش کلروفیل کل و افزایش میزان نشت یونی و فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز (در 38 روز پس از قطع آبیاری)، کاتالاز و محتوای پرولین گردید؛ و کاربرد کود ورمی کمپوست سبب کاهش معنی دار میزان نشت یونی گردید. با وجود اثرات مثبت هر سه تیمار حجمی کود ورمی کمپوست، تیمار 25% حجمی کود ورمی کمپوست با کاهش بیشتر اثرات تخریبی تنش بر کلروفیل و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و مقدار پرولین و نیز با کاهش نشت یونی باعث ایجاد مقاومت بیشتری به خشکی و بهبود خصوصیات مورفولوژیکی گیاه گردید.