بهره برداری آب های نامتعارف جهت آبیاری گیاه فلفل دلمه ای (Capsicum annum) تحت شرایط گلخانه ای

افزایش روز افزون جمعیت همگام با معضل بحران جهانی منابع آب شیرین، استفاده از منابع آب نامتعارف در بخش کشاورزی، به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده ی آب شیرین، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک را ضروری می سازد. از طرفی شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را محدود می کند. یکی از روش های غلبه بر مشکلات تنش شوری، شناخت میزان تحمل شوری گیاهان زراعی و باغی می باشد. هدف از این پژوهش امکان سنجی استفاده از آب دریای خزر جهت آبیاری گیاه فلفل دلمه ای (Capsicum annum) رقم کالیفرنیا واندر تحت شرایط گلخانه ای بود.
در این تحقیق از 5 سطح اختلاط آب دریا و آب شهری، جهت بررسی اثر آن بر روی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه فلفل دلمه ای رقم کالیفرنیا واندر استفاده شد. این تحقیق بر پایه طرح کاملا تصادفی و با 3 تکرار در سال 1394 در گلخانه تحقیقاتی گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در گلدان اجرا گردید. گلخانه مورد استفاده در شمال کشور ایران و در شهر گرگان با موقعیت جغرافیایی 36 درجه و 51 دقیقه طول شمالی و 54 درجه و 16 دقیقه عرض شرقی و ارتفاع 3/13 متر از سطح دریا واقع بود. بافت خاک مورد استفاده در این طرح سیلتی رسی بود. در این پژوهش مقادیر شوری آب آبیاری شامل (5/0، 0/3، 5/5، 0/8 و 5/10 دسی زیمنس بر متر) بود. در انتها تحلیل آماری صفات مورد بررسی (تعداد میوه برداشت شده، متوسط وزن تر میوه، متوسط وزن خشک میوه، عملکرد در واحد سطح و بهره وری مصرف آب مبتنی بر وزن تر میوه) با استفاده از نرم افزار SAS (ver 9.0) انجام گرفت. مقایسه میانگین ها نیز با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد.
نتایج نشان داد که سطوح مختلف شوری بر تعداد میوه، وزن تر و خشک میوه، عملکرد و بهره وری مصرف آب در سطح یک درصد معنی دار شد. نتایج نشان داد که تیمار 10 درصد اختلاط آب دریا و آب شهری در مقایسه با سایر رژیم های مورد بررسی پس از تیمار شاهد دارای بیشترین میزان متوسط وزن تر و خشک میوه برداشت شده، تعداد میوه برداشت شده، عملکرد در واحد سطح و بهره وری مصرف آب بوده است.
نتایج نشان داد که افزایش سطوح مختلف شوری منجر به کاهش تمامی صفات شد، بطوری که افزایش شوری آب آبیاری از 5/0 به 0/3 دسی زیمنس بر متر منجر به کاهش وزن تر میوه و عملکرد به میزان 5/50 و 4/48 درصد شد. نتایج نشان دهنده این موضوع بوده که گیاه فلفل دلمه ای به شوری حساس است و اختلاط آب دریا و شهری جهت آبیاری این گیاه قابلیت اجرایی در شرایط گلخانه ای ندارد.