اثر پیش تیمارهای مختلف بر صفات جوانه زنی و رشد بذرهای برنج (Oryza sativa) در مقایسه با نانوذرات نقره در طی تنش خشکی

این پژوهش با هدف مقایسه پیش تیمارها ی هیدروپرایمینگ، آسکوربات و کلرید کلسیم با پیش تیمار غلظت های مختلف نانوذرات نقره بر بذرهای دو رقم برنج بومی هاشمی و اصلاح شده شیرودی در طی تنش خشکی انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و صورت گرفت. فاکتور اول پیش تیمارهای شاهد (بدون پیش تیمار)، هیدروپرایمینگ، کلرید کلسیم 20 میلی گرم در لیتر، آسکوربات 20 میلی گرم در لیتر و غلظت های 20، 40 و 80 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره بود. فاکتور دوم تنش خشکی با پتانسیل های اسمزی معادل صفر، 48/1- و 91/4- بار ایجاد شده با محلول پلی اتیلن گلیکول 6000 بود. در گیاهان بدون تنش خشکی، پیش تیمار آسکوربات در رقم هاشمی و کلرید کلسیم در رقم شیرودی به ترتیب سبب کاهش 34 و 54 درصدی زمان لازم برای رسیدن به 50 درصد جوانه زنی (T50) شدند. در تنش خشکی، پیش تیمارهای آسکوربات و هیدورپرایمینگ بیشتر از تیمارهای نانوذرات نقره زمان لازم برای رسیدن بذرها به 50 (T50) و 90 (T90) درصد جوانه زنی را به ویژه در رقم شیرودی کاهش دادند. از طرف دیگر کلرید کلسیم نسبت به دیگر پیش تیمارها، نقش مهمی در افزایش صفات رشد در تیمارهای تنش خشکی داشت. غلظت 40 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره تا حدودی سبب افزایش صفات رشد شده است، اما مقدار بیشتر نانوذرات نقره، تنش را در دانه رست ها القا نمود. پیش تیمار آسکوربات از طریق کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن باعث بهبود مولفه های جوانه زنی و پیش تیمار کلرید کلسیم با افزایش کارایی غشاء پلاسمایی سبب افزایش رشد گیاهچه ها در شرایط تنش خشکی شد.