اثر باکتری های محرک رشد مقاوم به شوری جدا شده از ریزوسفر گیاهان شورپسند بر رشد و مقاومت گندم تحت تنش شوری

به منظور بررسی اثر ریزوباکتری های محرک رشد گیاه بر مقاومت به شوری گندم در مرحله رشد رویشی، تعدادی جدایه از خاک های ریزوسفری گیاهان شورپسند، منطقه بیابانی اصفهان و گلستان با شوری بیش از 100 میلی مولار جداسازی و از نظر تحمل به تنش شوری، صفات حل کنندگی فسفات، تولید اکسین، سیدروفور و سیانید هیدروژن غربالگری شدند. از بین 50 جدایه بدست آمده،10 جدایه متحمل به شوری بین20-5 درصد بوده و تعداد 8 جدایه قادر به انحلال فسفات نامحلول (2012-188) میکرو گرم بر میلی لیتر و 6 جدایه هم مولد اسید ایندول-3-استیک (1/4-7/121) میکرو گرم بر میلی لیتر بودند. دو جدایه سیدروفور تولید نموده و هیچ یک از جدایه ها توان تولید سیانید هیدروژن را نداشتند. اثر 10 جدایه باکتری متحمل به شوری و دو سطح صفر و 100 میلی مولار شوری بر روی رشد گندم تحت تنش شوری 100 میلی مولار در مراحل اولیه رشد رویشی رشد انجام شد. نتایج تاثیر باکتری های محرک رشد بر وزن خشک ریشه و ساقه، وزن خشک کل، میزان اتیلن در شرایط تنش شوری روی رقم قدس گندم نشان داد که تلقیح با باکتری های منتخب در تعدیل اثرات مضر شوری در دوره رشد رویشی گندم موثر بود. در تلقیح با جدایه 88 (بهترین جدایه از نظر افزایش رشد در تنش شوری) وزن خشک کل (261درصد)، وزن خشک ساقه (390 درصد) و ریشه (270 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد افزایش و میزان اتیلن (24درصد) کاهش یافت.