نقش محافظتی اتیل پیروات و ویتامین E در برابر سمیت کلیوی ناشی از فنیل هیدرازین در موش سفید کوچک آزمایشگاهی

فنیل هیدرازین به عنوان یک ترکیب همولیتیک موجب سمیت در بافت های متعدد می گردد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات محافظتی احتمالی اتیل پیروات و ویتامین E در برابر آسیب های کلیوی ناشی از فنیل هیدرازین در موش انجام پذیرفت.
موش های نر بالغ به صورت تصادفی به هشت گروه هشت سری تقسیم شدند. گروه کنترل سرم فیزیولوژی (ml، IP 1/0) به طور روزانه دریافت نمودند. گروه دوم فنیل هیدرازین با دوز h48 mg/kg/60 به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم به همراه فنیل هیدرازین، ویتامین E با دوز mg/kg/day 100 به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه چهارم به همراه فنیل هیدرازین، اتیل پیروات با دوز mg/kg/day 40 به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه پنجم به همراه فنیل هیدرازین، ویتامین E و اتیل پیروات با دوز مشابه گروه های قبلی، دریافت کردند. گروه ششم ویتامین E، گروه هفتم اتیل پیروات و گروه هشتم اتیل پیروات و ویتامین E با دوزهای مشابه گروه های قبلی بدون تزریق فنیل هیدرازین دریافت نمودند. پس از 35 روز نمونه های سرمی و بافتی تهیه شده و جهت ارزیابی های بیوشیمیایی، بافت شناسی و هیستومورفومتری مورد استفاده قرار گرفتند.
فنیل هیدرازینبه شکل معنی داری موجب افزایش سطحسرمی مالون دی آلدئید، کراتینین، اوره و نیز کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانت تام سرم و آلبومین گردید (05/0P<). به علاوه، فنیل هیدرازین افزایش معنی داری (05/0P<) در قطر حفره میانی لوله های پیچیده نزدیک و نیز کاهش معنی داری (05/0P<) در ارتفاع سلول های پوششی این لوله ها ایجاد کرد. تجویز ویتامین E و اتیل پیروات به شکل قابل توجهی تغییرات مشاهده شده در فراسنجه های مذکور را بهبود بخشید.
به نظر می رسد اتیل پیروات و ویتامین E به عنوان یک مهار کننده رادیکال آزاد می تواند سمیت کلیوی ناشی از فنیل هیدرازین در موش را کاهش دهد.