مقایسه رادیوگرافی دیجیتال و آنالوگ جهت ارزیابی الگوی برونشیال در سگ

رادیوگرافی دیجیتال به تازگی در غالب مراکز تشخیصی دامپزشکی جایگزین روش های قدیمی رادیوگرافی شده است. هنوز مطالعه ای در خصوص بررسی و مقایسه رادیوگرافی دیجیتال و آنالوگ در تشخیص الگوی برونشیال ریوی در سگ صورت نگرفته است.
در این مطالعه رادیوگرافی دیجیتال و آنالوگ جهت تشخیص الگوی برونشیال در ریه سگ های سالم با هم مقایسه شدند.
تعداد 45 قلاده سگ نژاد مخلوط به سه گروه سگ های بالای شش سال، بین دو تا شش سال و زیر دو سال تقسیم بندی شد. هر گروه شامل پانزده سگ بود که از هر کدام دو نمای خوابیده به راست و خوابیده به پشت رادیوگراف آنالوگ و دیجیتال تهیه شد و رادیوگراف ها توسط دو رادیولوژیست با سابقه ارزیابی شدند.
یافته ها نشان داد هر دو رادیولوژیست در رادیوگراف های دیجیتال به طور معنی داری تعداد حلقه و خطوط ریل مانند بیشتری شمارش کرده اند. همچنین تعداد برونش قابل شمارش در رادیوگراف های آنالوگ و دیجیتال تهیه شده در حالت گماری خوابیده به راست، به طور معنی داری بیشتر از حالت گماری خوابیده به پشت بود. اگرچه در تصاویر حاصل از رادیوگرافی آنالوگ نیز برخی از مقاطع برونش در سگ های سالم قابل شمارش بود، ولی در رادیوگراف های حاصل از تکنیک دیجیتال به دلیل ارائه تصاویر بهینه، تعداد برونش های قابل شمارش بیشتر بود. این مطالعه نشان داد رادیوگرافی دیجیتال در مقایسه با رادیوگرافی آنالوگ، جهت مشاهده مقاطع طولی و عرضی برونش ها در ریه سگ های نرمال قابلیت بیشتری دارد.
نتیجه گیری نهایی: ضروری به نظر می رسد که با توجه به گستردگی استفاده کنونی از رادیوگرافی دیجیتال در دامپزشکی، عدم کارایی مناسب طبقه بندی کنونی الگوهای ریوی در رادیوگرافی دیجیتال باید مورد توجه قرار گیرد.