ارزیابی ریسک مخاطرات تنفسی به منظور تعیین فاکتور حفاظتی ماسک در یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز

کارکنان شاغل در بیمارستان ها و مراکز خدمات بهداشتی- درمانی با طیف وسیعی از آلاینده های تنفسی از جمله آلاینده های بیولوژیکی و شیمیایی مواجهه دارند. برای حفاظت کارکنان در برابر این مخاطرات لازم است از ماسک های تنفسی با فاکتور حفاظتی مناسب استفاده شود. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک مخاطرات تنفسی به منظور تعیین فاکتور حفاظتی ماسک در یکی از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد.
در این مطالعه مقطعی ابتدا با استفاده از روش واکاوی خطرات شغلی (JHA)، گروه ها و وظایف شغلی مشمول برنامه حفاظت تنفسی تعیین گردیدند. در مرحله بعد با استفاده از روش توصیه شده توسط موسسه تحقیقات رابرت- ساو در ایمنی و بهداشت شغلی(IRSST) فاکتور حفاظتی ماسک های تنفسی مورد نیاز در مشاغل مشمول حفاظت تنفسی تعیین گردید.
نتایج این مطالعه نشان داد برای تعدادی از آلاینده های تنفسی موجود در بیمارستان، ماسک های (N95/FFP2)، از درجه حفاظتی کافی برخوردار نبوده و ضروری است از ماسک هایی با فاکتور حفاظتی بالاتر نظیر PAPR (ماسک های تصفیه کننده مجهز به نیروی محرکه تمام صورت یا دارای هلمت/هود) با کارتریج A1B1P3 استفاده شود.
در شرایطی که امکان اندازه گیری و ارزشیابی آلاینده های تنفسی وجود نداشته باشد و به خصوص در مورد آلاینده های بیولوژیکی که فاقد روش های استاندارد اندازه گیری و نیز حدود مواجهه شغلی می باشند، استفاده از روش کیفی (نیمه کمی) ارائه شده توسط موسسه IRSST می تواند در تعیین فاکتور حفاظتی ماسک و نوع ماسک تنفسی، موثر واقع شود.