امنیتی سازی تنش سایبری جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی؛ تهدیدها و الزامات راهبردی

امنیتی کردن گفتمان سایبری، جمهوری اسلامی ایران را در مسیری بحرانی قرار خواهد داد که عدم اتخاذ راهبردهای مناسب در برابر آن، ابعاد احتمالی بین المللی مانند پرونده هسته ای در پی خواهد داشت. پس از وقایع سال 2011 در غرب آسیا و شمال آفریقا، تنش نظام مند ایران و عربستان به فضای مجازی سرریز شد. در کشاکش تنش سایبری دو کشور در 15 آگوست 2012، تاسیسات سایبری شرکت آرامکو عربستان مورد حمله سایبری قرار گرفت. متخصصان آمریکایی مسبب حمله سایبری به آرامکو را ایران معرفی کردند. پس از این واقعه، گفتمان سایبری جمهوری اسلامی ایران از جانب هم پیمانان عربستان، به ویژه ایالات متحده در معرض امنیتی سازی قرار گرفت. حال این پرسش ها مطرح هستند که تنش سایبری ایران و عربستان چگونه به فرایند امنیتی کردن گفتمان سایبری جمهوری اسلامی ایران دامن می زند؟ و امنیتی کردن گفتمان سایبری ایران چه ابعاد و عناصری را در بر دارد؟ نویسندگان در پاسخ پرسش های پژوهش، امنیتی کردن و ابعاد آن را شامل سه مرحله می دانند: (1) کشورهای هم پیمان سعودی سعی در معرفی ایران به عنوان متجاوز به امنیت سایبری عربستان را دارند، (2) این کشورها با نادیده گرفتن حملات سایبری عربستان علیه ایران، حملات صورت گرفته به عربستان (که عاملیت ایران در اجرای آنها اثبات نشده) را به مثابه تهدیدی بالقوه برای بیشتر کشورهای دنیا می پندارند، (3) این تهدیدپنداری کشورهای هم پیمان سعودی با سازوکارهایی نظیر دگرنمایی توان سایبری ایران (افراد و نهادها) تلاشی بهانه جویانه در مسیر اتهام به ایران در تکمیل فعالیت های تروریستی، هسته ای و حقوق بشری است. بنابراین، نویسندگان معتقدند توجه به معضل امنیتی کردن گفتمان سایبری باید یکی از الزامات راهبردی ایران در سال های آتی باشد. رویکرد تحقیق حاضر، تحلیلی و روش گردآوردی اطلاعات، اسنادی و کتابخانه ای است.