کنترل تطبیقی مدل مرجع بر مبنای معادله ریکاتی وابسته به حالت برای درمان زمان محدود سرطان با استفاده از یک درمان ترکیبی

پروتکل های درمانی برای سرطان غالبا دارای دو عیب بزرگ بازگشت سرطان پس از قطع درمان و نیاز به معلوم بودن پارامترهای سیستم برای طراحی کنترل کننده می باشند. به دلیل وجود اثرات مخرب شیمی درمانی و تعدیل شدن اثر آن به واسطه ایجاد مقاومت دارویی، این مقاله به دنبال ارائه پروتکل بهینه درمانی برای درمان سرطان در زمان محدود می باشد، به طوریکه نیاز به دانستن دقیق پارامترهای آن بیمار نباشد. در این مقاله مدلی اصلاح شده از رشد تومور به همراه عبارت های مربوط به شیمی درمانی و ایمنی درمانی سلول های سرطانی ارائه شده است. با توجه به ناپایدار بودن نقطه تعادل بدون تومور بر مبنای اطلاعات تجربی استفاده شده در مقاله، تغییر در دینامیک رفتاری سیستم حول این نقطه تعادل جهت نیل به درمان در زمان محدود ضروری می باشد. در این روش درمانی جدید ارائه شده، از واکسن برای تقویت سیستم ایمنی بدن در طول درمان (تغییر در پارامترهای سیستم) و از شیمی درمانی برای سوق دادن مسیر حرکت سیستم به داخل ناحیه جذب این نقطه تعادل استفاده شده است. در این مقاله برای یافتن دوز بهینه داروی شیمی درمانی برای یک بیمار با پارامترهای نامعلوم از روش MRAC-SDRE برای اولین بار استفاده شده است.