اثر مهاری اورکسین A بر انتقالات سیناپسی گابائرژیک نورون های هسته ی لوکوس سرولئوس در موش صحرایی

هسته لوکوس سرولئوس حاوی دسته های بزرگی از نورون های نورآدرنرژیک است که ارتباط گسترده ای با دیگر نواحی سیستم عصبی مرکزی از جمله هیپوتالاموس دارد. این هسته در تنظیم فرایندهای شناختی شامل توجه، یادگیری، حافظه و وابستگی به اوپیات ها نقش ایفا می کند. هر چند اثر تحریکی اورکسین A بر نورون های هسته لوکوس سرولئوس نشان داده شده است، اثر آن بر انتقالات مهاری سیناپسی نورون های این هسته ناشناخته است. بنابراین، در این مطالعه اثر اورکسین A بر جریان های مهاری گابائرژیک نورون های هسته لوکوس سرولئوس بررسی شده است.
از ناحیه ساقه مغز در محل حاوی نورون های هسته لوکوس سرولئوس، برش های عرضی با ضخامت 300 میکرون تهیه شد. جریان های مهاری پس سیناپسی خودبه خودی در حضور آنتاگونیست گیرنده های AMPA (CNQX) و NMDA (AP5) در مایع خارج سلولی، همچنین مهارگر کانال های سدیمی (QX314) در مایع داخل سلولی به روش whole-cell patch clamp ثبت شد. تاثیر اورکسین بر این جریان ها با افزودن اورکسین با غلظت 100 nM به مایع خارج سلولی بررسی شد.
در این مطالعه، نشان داده شد که اورکسین A سبب کاهش فرکانس وقوع جریان های مهاری پس سیناپسی خودبه خودی در نورون های هسته لوکوس سرولئوس می شود، ولی بر دامنه این جریان ها بی تاثیر است. این اثر با کاربرد SB-334867، آنتاگونیست اختصاصی گیرنده نوع یک اورکسین مهار می شود.
این مورد نخستین مطالعه ای است که نشان می دهد اورکسین A سبب کاهش فرکانس جریان های مهاری پس سیناپسی خودبه خودی در هسته لوکوس سرولئوس می شود و این اثر را از طریق گیرنده نوع یک و به صورت پیش سیناپسی انجام می دهد. این مطلب، شاهد ارزشمندی برای نقش سیگنالی اورکسین A را در نورون های هسته لوکوس سرولئوس فراهم می کند.